Yalnızlığımızı yalnız bırakın

Bu blogu açarken her gün kısa kısa yazmanın çok keyifli ve rahatlatıcı olacağını düşünmüştüm. Nedense zaman içinde burası da bir görev gibi gelmeye başladı. Neden böyle oluyor? Burası benim işim değil, tamamen hobi amaçlı kendi açtığım bir site. Niye böyle hissediyor olabilirim ki?

Düzenli yazmazsam bu hobimin yeterince mükemmel ve olması gerektiği gibi olmayacağını falan mı düşünüyorum acaba? Burası keşfedilmek üzere duradursun biz bugünkü yazımıza gelelim.

İnsanın kendi kendine kalması, kalabilmesi muazzam bir şey deği mi? Bu önce bir yapabilirte olarak giriyor hayatınıza bence. Daha sonra ise sadece ama sadece size özel bir aktiviteye dönüşüyor. Bunu kimseyle paylaşamazsınız, doğasına aykırı.

Ne denmiş? "Yalnızlık paylaşılmaz, paylaşılsa yalnızlık olmaz"

Tabi Özdemir Asaf abimiz bunu çok daha melankolik bir yerden kaleme almış ama ben işin diğer tarafındayım. Kafanızı tamamen kendinize odaklayabildiğiniz tek an yalnız olduğunuz anlar gibi geliyor. Bu, yanınızda biri olduğunda onu düşünüyorsunuz diye değil. Tek olmadığınızda isteseniz de istemeseniz de kendinizi ode radaki siz olarak düşünüyorsunuz diye.

Bugün birkaç salata malzemesi almak için markete gittim. Çıkarken de dönüş yolunu değiştirip kitapçıya uğradım. Bu aralar içimi kıpır kıpır eden şeylerden biri de yeni bir romana başlamak. Özellikle bekliyordum kitap almamak için. Bunun geçici bir heves, bir maymun iştahı olmasından çekiniyordum. Sonra şunu fark ettim ki bunun böyle olmaması da benim elimde.

Kitapçıya girdiğimde en sevdiğim şeylerden biri içeride serbest salınım yapmak. Bu benim deyimim tabi. Bunu şöyle yapıyorsunuz; orada burada yazana bakmadan o anda o mağazada ne tarafa foğru gitmek istiyorsanız gidiyorsunuz. Sonra elinizi ne tarafa uzatmak geliyorsa içinizden uzatıyorsunuz. Sonra da hangi kitap sizi çekiyorsa onu alıyorsunuz. Bu yöntem size her zaman "en iyi" kitabi getirmiyor ama kesinlikle bir şey getirdiğini söyleyebilirim. O bir şeyi görmek de yine size kalmış.

Ben bugün bu kitabı aldım. Üstüne çok düşümedim. Elime aldım, önünü arkasını okudum ve hissettim. Şimdi yatağa geçip bu kitaba başlamak için sabırsızlanıyorum. Bana ne getireceğini bilmiyorum ama bir şey getireceği kesin. Ben de bunu görmeyi seçiyorum.

Eminim daha yazabileceğim şeyler var. Ama bilemedim. Bugün kalemimden bunlar çıktı sadece.

Cya ♡